Zondag 3 November, wat een weer hebben we vandaag. En ik mag deze dag op pad in onze eigen mooie Midden Delfland om foto's te maken van 2 super leuke zusjes en hun moeder. En het is extra leuk, want ik ken de meiden al 2 jaar, dus er is vandaag ook geen spanning over hoe ze gaan reageren en hoe ik met ze om moet gaan. Ik heb afgesproken bij hun huis om zo gezamenlijk de polder in te fietsen. Als ik om 11 uur aan kom zijn ze uiteraard nog niet klaar, want zo gaat dat met 2 pubers. Nog even dit, nog even schoenen zoeken, en nog even dat. Ik kan er wel om lachen. De meiden hebben er wel heel veel zin in, en hebben hun kleding leuk op elkaar afgestemd. Opgewekt stappen we op de fiets en rijden we naar de plaats van bestemming. Daar aangekomen gaan we lekker aan de wandel en gaan we naar de mooie plekjes toe.
De eerste foto's maak ik bij de waterkant. Ik moet even een beetje stoeien met het licht, want de zon schijnt lekker fel. Dat is ook goed te zien op de foto hier naast.
Stapje naar voren, nog een stapje naar voren, meer onder de boom, nee toch nog last van het licht. Maar uiteindelijk lukt het dan ook wel om ze mooi op de foto te krijgen.
En wat het extra leuk maakt is dat ze zelf lekker aan het poseren zijn, dus ik hoef ze bijna niet te sturen.
Ondertussen staat moeders achter mij mee te fotograferen, ik vind dat altijd heel erg leuk, want dan kan ik jullie weer laten zien hoe het er uit ziet wat ik doe, en wat dan vervolgens het resultaat is.
En het resultaat aan deze water kant is echt een plaatje geworden, al zeg ik het zelf. Kijk zelf maar.
We gaan even 2 meter door lopen. Door naar het bruggetje. Nog steeds die zelfde zon, maar iets meer vanaf de zijkant nu. Hier wilde de meiden ook ieder even apart op de foto. Nou, dat kan geregeld worden meiden, zeg maar wat jullie willen. Eerst even een paar foto's samen, en met moeders er bij, en vervolgens nog even single foto's.
En uiteraard hoef ik weer niet veel te zeggen over hoe ze moeten gaan staan of kijken. Want ze doen het allemaal bijna zelf. Soms een kleine aanwijzing en een beetje sturing hier en daar.
Het lijken wel natuurtalent fotomodellen.
Ja, ik wordt hier wel helemaal happy van.
Nu we los zijn met foto's maken, en de meiden zich ook lekker op hun gemak voelen, lopen we door naar de volgende plek. En ze worden steeds baldadiger. Heerlijk toch. Als ik ze neerzet in een pose, schieten ze in de lag. Ik krijg ze nog maar moeilijk dicht bij elkaar. "Ik heb je vandaag genoeg aangeraakt voor altijd" roepen ze naar elkaar, en "ik hoef de komende tijd niet meer dicht bij jou in de buurt te komen". Oh haha, echt hoor, pubers. Maar ook dat levert natuurlijk weer spontane beelden op, want terwijl die meiden discussiëren over wie waar moet staan en hoe, shoot ik natuurlijk gewoon door zonder dat ze het weten. En dan krijg je het volgende in je beeld.
Dit is toch heerlijk en dit is waar ik het voor doe, en wat ik nou zo leuk vind aan fotograferen.
In de avond heb ik de foto's op de computer gezet en bekeken, en omdat die meiden zo nieuwsgierig waren heb ik natuurlijk ook gelijk een paar foto's naar ze toe gestuurd en mocht ik ze ook op social media delen. Hoe leuk is het dan, als je de volgende dag van de opa en oma van de meiden een appje krijgt met hoe mooi ze foto's vinden. Dan weetje dat de fotoshoot geslaagd is.
En daarmee wil ik een einde maken aan dit verhaal. Ik hoop dat jullie het leuk vonden om te lezen.
Laat gerust even een berichtje achter.
Tot de volgende blog.
Comments